Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΩΝ ΟΚΤΩ, ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ


Το αγόρασα ως συνήθως τελευταία από περιέργεια
Συμπαθώ και τη συγραφέα.
Είχε κάνει αρκετό θόρυβο όταν βγήκε.
Εγώ το πήρα πολύ αργότερα.
Συνδέθηκε με συγκεκριμένο δημοσιογράφο..
δεν το κατάλαβα από το κείμενο..
μάλλον έχει στοιχεία γενικά από το χώρο.
Περιγράφει μυθιστορηματικά τη ζωή και την ψυχολογική κατάσταση ενός κεντρικού παρουσιαστή ειδήσεων.
Την ατμόσφαιρα και τις ίντριγκες
Τις φιλοδοξίες τις επιδιώξεις και τους τρόπους για να πραγματοποιηθούν.
Είναι γρήγορο και εύκολο στην ανάγνωση παρά τον όγκο του.

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

Aθώοι και φταίχτες - ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ




Το αγόρασα μαζί με το προηγούμενο..

Μια κεντρική ιστορία με αστυνομική πλοκή...
με σκηνικό τα Χανιά (αγαπημένη μου πόλη)...
με ήρωες εξέχοντα πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας...
με αποκαλύψεις, σήψη και αποφορά...

Μία παράλληλη ιστορία ενός τουρκοκρητικού δημοσιογράφου...

μεγαλωμένος στην Αγγλία...

με αφορμή ένα άρθρο για την τύχη της τουρκικής πολιτιστικής κληρονομιάς στη σύγχρονη Κρήτη ψάχνει τις ρίζες του...

Με ιστορίες σε παρελθόντα χρόνο...
ιστορίες από ημερολόγια και διηγήσεις των παππούδων...
του τουρκοκρητικού και του ελληνοκρητικού..

Οι ιστορίες διασταυρώνονται ... γυρίζουν.. απομακρύνονται...

Το διάβασα σχεδόν με μια ανάσα...

Από τα αγαπημένα μου... ιστορία περιγραφική και νηφάλια... από πολλές οπτικές γωνίες...




Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

εις τον πάτο της εικόνας - ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ





Το πρόσεξα γιατί κάτι μου θύμισε το όνομα της...
Θυμήθηκα ότι αρχές του 80 είχα διαβάσει το "αρχαία σκουριά"...
δε θυμάμαι τίποτα εκτός από μία θετική ανάμνηση... το αγόρασα μάλλον από περιέργεια..
να δω τι άλλαξε σε 25-26 χρόνια που δεν είχα επαφή με τη συγγραφέα..



Ένα παράξενο μυθιστόρημα...
ένα βιβλίο μέσα σε ένα βιβλίο...
Οι ιστορίες κάποιων "χαμένων" σε πρώτο επίπεδο...
ένα βιβλίο που γράφεται από έναν από αυτούς σε δεύτερο επίπεδο δανείζεται χαρακτήρες από το πρώτο επίπεδο...





Πολλές φορές χάθηκα ανάμεσα στις ιστορίες...
ανάμεσα στους ήρωες και τις δράσεις τους...
ποιο είναι πραγματικό και ποιο "πραγματικό"...


Δεν ενθουσιάστηκα ούτε απογοητεύτηκα..
Έτσι κι αλλιώς το αγώρασα μαζί με άλλο ένα βιβλίο της...










Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΤΕΙΧΟΣ - ΜΑΡΙΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ ΠΟΘΟΥ




Από την πρώτη επαφή με την ιστορία στο δημοτικό... είχα την εντύπωση ότι δεν μπορεί να είναι όλα αλήθεια... δεν μπορεί να έχουμε πάντα εμείς δίκιο και οι άλλοι πάντα άδικο... έτσι κατέληξα να την αντιμετωπίζω σα παραμύθι... σα μυθιστόρημα... έτσι μπορούσα να τη διαβάζω και να ψυχαγωγούμαι χωρίς να πρέπει να τη πιστέψω... Ανέπτυξα μια συμπάθεια για το ιστορικό μυθιστόρημα...

Γι αυτό και το αγόρασα ...

Εξιστορεί τη ζωή, όχι ενός πρωταγωνιστή, ενός ήρωα αλλά ενός δούλου στην αρχαία Σπάρτη...



Βλέπουμε μέσα από τα μάτια του, μια περίοδο της ιστορίας, από τη μάχη των Θερμοπυλών ως τη ναυμαχία της Σαλαμίνας...
Σαφώς μεροληπτικό... αλλά είναι μυθιστόρημα..

Το ύφος αφηγηματικό... σε παρασύρει.. νομίζεις ότι είσαι και εσύ εκεί... προχωρά χωρίς κομπιάσματα... οι 600 σελίδες του δε σε βαραίνουν σε κανένα σημείο...

Θα πάρω και το επόμενο που θα βρω της συγγραφέως...

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Έρως, Θέρος, Πόλεμος - Ευγενία Φακίνου





Το αγόρασα...


.. για το όνομα στης συγγραφέως..

Έχω διαβάσει τα πρώτα τέσσερα βιβλία της (το 91 το τελευταίο της, μετά κόλλησα σε φιλοσοφία/ψυχολογία και μετά σε ξενόγλωσσα , κυρίως αγγλικά δυστυχώς)

Θυμάμαι το ύφος κάπως αιθέριο και θλιβερό αλλά και μια αλήθεια... Γενικά θετικές εντυπώσεις...


..και για το θέμα...

Η ιστορία μιας γυναίκας (οι άντρες με αφήνουν αδιάφορο, πλην φωτεινών εξαιρέσεων) από την αρχή ως το τέλος με φόντο ένα μεγάλο μέρος της νεότερης ιστορίας...

Φαντάζομαι κι εγώ και η συγγραφέας αλλάξαμε αρκετά μετά από δεκαέξι χρόνια...

Το ύφος μου φάνηκε πιο δεμένο με την πραγματικότητα, πιο αφηγηματικό...


Είμαι σαφώς πιο ευσυγκίνητος... Δε ξέρω πως αλλά ταυτίστηκα με την ηρωίδα... χάρηκα, πόνεσα, αγχώθηκα μαζί της... έκλαιγα με το παραμικρό (και συνέχισα με φόρα για τα τελευταία γεγονότα)...











Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

Η καλοσύνη των ξένων - Πέτρος Τατσόπουλος



Δε ξέρω γιατί το αγόρασα.
Ίσως το υπομειδίαμα του συγγραφέα
Ίσως η υπόσχεση για χιουμοριστική προσέγγιση στο οπισθόφυλλο
Τις πρώτες 60 σελίδες έψαχνα για κάποια συγκεκριμένη πλοκή... δυσκολεύτηκα λίγο... μου θύμιζε λίγο και κάποια παλιά γραπτά μου που δε τα έχω σε καμία εκτίμηση...
Σιγά σιγά με κέρδισε το απλό στύλ και ο αυτοσαρκασμός...
Πάντα στεναχωριέμαι με ιστορίες με ορφανά παιδάκια, ιδρύματα και υιοθεσίες...Ο συ γραφέας κατάφερε να μη τον λοιπηθώ...Μαγκιά του...
Λόγω της ηλικίας (42) και της οικογενειακής μου κατάστασης (μόνος χωρίς άμεσες προοπτικές αποκατάστασης) μου έβαλε κάποιες ιδέες άμποτε βρω σύντροφο που να θέλει παιδιά (και να τη θέλω και εγώ... δύσκολο έχω γεροπαραξενέψει...), αλλά το ξεπερνώ σιγά σιγά..