μια από τις πρώτες διαδικτυακές μου φίλες..
η Δωρα Κασκάλη.. εξέδωσε πριν μερικούς μήνες.. το πρώτο της βιβλίο..
στο τραινο διηγήματα..
εκδόσεις γαβριηλίδης..
το ζήτησα αμέσως απο το οικείο βιβλιοπωλείο.. και μετά από 2-3 μέρες το πήρα στα χέρια μου..
απο το εξώφιλο με έβαλε σε μια νοσταλγική διάθεση.. έχω μακρά ιστορία με τα τραίνα.. το αστείο είναι ότι το διάβασα στο μετρό.. μιά και δούλευα σε μια δουλειά εκείνες τις μέρες που βόλευε.. αν και γενικά αν δεν έχει 500-600 σελίδες ένα βιβλίο δε το πιάνω.. και τα διηγήματα με αφήνουν πάντα με μια γεύση ανικανοποίητου. οι αγάπες δε κρύβονται. μικρές ιστορίες μικρών ζωών.. καθημερινών και γνώριμων. παρελαύνουν στις σελίδες του.. με τίτλους θέσεις και βαγόνια.. που σαν να έχουμε κάτσει δίπλα τους.. και μας τα εξιστορούν οι ήρωες.. ταξίδεψα στις δικές μου ιστορίες.. πρίν 20-30 χρόνια.. κράτησε λίγο.. αλλά πέρασα καλά.. στην εμπειρία συνέβαλαν εκτός του κειμένου και του εξωφύλλου.. και η γραμματοσειρά και η σελιδοποίηση.. που με γύρισαν σε αναγνώσματα.. που με συντρόφευαν στα τότε σιδηροδρομικά ταξίδια..
απο το εξώφιλο με έβαλε σε μια νοσταλγική διάθεση.. έχω μακρά ιστορία με τα τραίνα.. το αστείο είναι ότι το διάβασα στο μετρό.. μιά και δούλευα σε μια δουλειά εκείνες τις μέρες που βόλευε.. αν και γενικά αν δεν έχει 500-600 σελίδες ένα βιβλίο δε το πιάνω.. και τα διηγήματα με αφήνουν πάντα με μια γεύση ανικανοποίητου. οι αγάπες δε κρύβονται. μικρές ιστορίες μικρών ζωών.. καθημερινών και γνώριμων. παρελαύνουν στις σελίδες του.. με τίτλους θέσεις και βαγόνια.. που σαν να έχουμε κάτσει δίπλα τους.. και μας τα εξιστορούν οι ήρωες.. ταξίδεψα στις δικές μου ιστορίες.. πρίν 20-30 χρόνια.. κράτησε λίγο.. αλλά πέρασα καλά.. στην εμπειρία συνέβαλαν εκτός του κειμένου και του εξωφύλλου.. και η γραμματοσειρά και η σελιδοποίηση.. που με γύρισαν σε αναγνώσματα.. που με συντρόφευαν στα τότε σιδηροδρομικά ταξίδια..
ακόμα καλήτερα τα λέει ο φίλος κ.κ.μοιρης επισκευτήτε τον..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου